Abstract
Mentaliserende kindertherapie – ook wel aangeduid als psychoanalytische ontwikkelingstherapie – omvat technieken om vastgelopen gebieden van psychologische ontwikkeling bij kinderen ‘vlot te trekken’; de therapievorm is een aanpassing van de mentaliseren bevorderende behandeling voor volwassen borderline patiënten en maakt gebruik van inzichten uit de psychoanalyse, baby-onderzoek, gehechtheidsonderzoek en neurobiologie. Het uitgangspunt daarbij is dat kinderen met een vastgelopen ontwikkeling niet of onvoldoende hebben ervaren dat een ander in staat is hem of haar in gedachten te houden. Via de relatie met de therapeut leert het kind de capaciteit te ontwikkelen om de wensen en intenties van anderen en zichzelf waar te nemen.
Mentaliseren in de kindertherapie biedt een leidraad voor de praktijk van deze vorm van therapie. De bijbehorende technieken worden uitgebreid besproken en verduidelijkt met een groot aantal voorbeelden. Het observeerbaar maken van het werk van de behandelaar maakt het tegelijkertijd toetsbaar voor empirisch onderzoek en overdraagbaar aan andere therapeuten die deze methode willen leren.
