Abstract
Traumabehandelingen worden doorgaans gezien als behandelingen waarbinnen de therapeutische relatie een belangrijke rol speelt. In dit artikel wordt ingegaan op een belangrijk onderdeel van de therapeutische relatie, namelijk de houding van de therapeut ten opzichte van de cliënt. Er wordt betoogd dat een persoonlijk, exclusief therapeutisch contact bij traumabehandelingen beter niet kan worden nagestreefd, omdat het meer nadelen dan voordelen heeft. Daarnaast wordt een alternatief model gepresenteerd, dat wij toepasten in de Intensieve Trauma Behandeling (ITB). We behandelden ernstige PTSS-cliënten, met veel comorbiditeit, gedurende één week met exposure. In de ITB werd direct gestart met de exposurebehandeling, waarbij het vertrouwen in de therapeut al doende werd opgebouwd, namelijk in de vorm van vertrouwen in de technische behandelexpertise van de therapeut. Er was geen persoonlijke, exclusieve band tussen één therapeut en één cliënt, maar verschillende therapeuten roteerden tijdens de behandeling. Daarnaast was empathie altijd gericht op het juist uitvoeren van de behandeltechniek. De eerste bevindingen zijn dat zowel de therapeuten als de cliënten enthousiast zijn over deze alternatieve therapeutische houding, die mogelijk niet alleen toepasbaar is bij de behandeling van PTSS maar ook bij andere stoornissen.
