Abstract
Volgens zowel traditionele als moderne opvattingen over psychopathologie bestaan psychische stoornissen uit verstoringen in de beleving. Bij de behandeling van stoornissen gebruikt men tegenwoordig inzichten uit biologisch, genetisch en neurocognitief onderzoek. Verstoringen of adaptaties in automatische cognitieve processen spelen een belangrijke rol bij het ontstaan en aanhouden van psychische stoornissen. De auteurs betogen dat het van het grootste belang is te beseffen dat deze verstoringen slechts beperkt vatbaar zijn voor beïnvloeding door praten in psychotherapie. Iemand met logische argumeten ervan overtuigen dat bepaalde opvattingen ongegrond zijn, heeft beperkte therapeutische waarde. Door specifieke, systematische training in combinatie met praten, veranderen cognities.
