Abstract
Doel Veel vrouwen hebben tijdens hun zwangerschap te kampen met incontinentie. We hebben onderzocht bij hoeveel vrouwen dit voorkomt, hoe ernstig deze urine-incontinentie is, hoe de vrouwen hun urine-incontinentie ervaren en met welke factoren dit alles samenhangt.
Methode In totaal zijn 2326 vrouwen gedurende de middenfase van hun zwangerschap door 18 verloskundigenpraktijken gescreend. Eenendertig procent van de zwangeren rapporteerde urine-incontinentie – gedefinieerd als minstens 2 keer in de maand urineverlies. In totaal hebben we 264 vrouwen met urine-incontinentie in het onderzoek geïncludeerd.
Resultaten Eenderde deel van de geïncludeerde vrouwen had in lichte tot ernstige mate te kampen met urine-incontinentie. Tweederde ondervond gevolgen in emotioneel opzicht (boosheid, depressiviteit), van wie bijna eenderde deel matige tot ernstige gevolgen signaleerde. Bij ruim 60% van de vrouwen had de incontinentie nadelige gevolgen voor de mogelijkheden om uit te gaan. Minder vrouwen ervoeren nadelen voor hun sociale contacten of hun lichamelijke activiteiten. De ernst van de incontinentie hing alleen samen met eerdere perioden van incontinentie voorafgaand aan de zwangerschap. Omdat zwangerschap op zich een risicofactor is, zijn vermoedelijk de hormonale veranderingen die leiden tot incontinentie tijdens de zwangerschap zo overheersend dat de relaties tussen de ernst van de incontinentie en andere kenmerken van vrouwen teniet worden gedaan. Hoe de vrouwen hun urine-incontinentie ervoeren hing alleen samen de functionele gezondheidssituatie.
Conclusie Veel vrouwen krijgen gedurende hun zwangerschap te maken met urine-incontinentie. Gezien de emotionele impact van de incontinentie moeten arts en verloskundige gericht aandacht besteden aan eventuele urine-incontinentie en de wijze waarop de vrouw dit ervaart.
