Het impliciet geheugen en de effectiviteit van foutloos leren bij dementie

Abstract

Foutloos leren, waarbij fouten tijdens het leerproces voorkomen worden, is een methode om patiënten met geheugenstoornissen nieuwe informatie aan te leren. Het is gebaseerd op leertheoretische principes en wordt breed toegepast in de cognitieve revalidatie om beperkingen in het dagelijks leven te beperken. Foutloos leren wordt eveneens toegepast bij de behandeling van patiënten met milde cognitieve stoornissen (MCI) of dementie. Aanvankelijk werd gedacht dat de effecten van foutloos leren het gevolg waren van intacte impliciete, onbewuste geheugenfuncties bij patiënten met hersenaandoeningen, maar recentere bevindingen tonen aan dat de effectiviteit waarschijnlijk te wijten is aan een combinatie van impliciete en expliciete, bewuste geheugenfuncties. Ook heeft onderzoek aangetoond dat foutloos leren minder effectief is bij ernstigere geheugenstoornissen in vergelijking met MCI of het beginstadium van de ziekte van Alzheimer. Foutloos leren is een effectieve principe om toe te passen bij het aanleren van rechtlijnige, weinig complexe taken en als zodanig bruikbaar in de context van interventies bij dementiepatiënten.