Abstract
In dit artikel wordt een relatief klein aantal visuele verschijnselen ten tonele gevoerd, die aantonen dat kleine variaties in de stimulus tot ingrijpende veranderingen van de waarneming kunnen leiden. Natuurlijk bestaan er veel meer voorbeelden, maar met de behandelde verschijnselen heeft de auteur een meer dan toevallige binding. Isoluminantie is zo'n conditie die op het eerste oog niet op dramatische verschillen wijst. Of iets nu gekleurd is of juist alleen net iets in helderheid verschilt, maakt een wereld van verschil. In dit geval duidt een groot verschil erop dat kleur en helderheid in het visuele systeem op een andere manier worden verwerkt en ook andere rollen hebben. Wij willen van het 2-D beeld op de retina een 3-dimensionale wereld maken, maar pure kleur werkt daar niet aan mee, net zo min overigens als de waarneming van beweging. We zien delen van het veld ingevuld met helderheden en kleuren die in de stimulus niet op die plaats aanwijsbaar zijn.
