Abstract
De gegevens bevatten een analyse van de na 28 april 2000 gepubliceerde uitspraken van feitenrechters over de beperking van de verjaring van een vordering tot schadevergoeding als gevolg van blootstelling aan asbest. De uitspraken tot en met 3 april 2012 zijn ontleend aan J.P. Quist, Gezichtspunten in het privaatrecht, in het bijzonder het arbeidsrecht (diss. Rotterdam), Den Haag: Boom Juridische uitgevers 2014, p. 327-329. Voor recentere uitspraken heb ik op 27 oktober 2014 gezocht op rechtsorde.nl. Uitspraken waarin de rechter geen beslissing neemt over de eventuele beperking van de verjaring zijn niet meegenomen.
Ik heb, per uitspraak, aangegeven of de rechter oordeelt dat de verjaring van de vordering naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. Daarnaast heb ik de omstandigheden genoteerd die zijn behandeld bij de beoordeling van de eventuele beperking van de verjaring. Het gaat hierbij om de omstandigheden zoals de rechter deze presenteert. De achterliggende feiten zijn niet geanalyseerd. De verschillende formuleringen van de rechter zijn teruggebracht tot een beperkt aantal omstandigheden.
