Abstract
De discussie over de hersenen eeuw werd in de negentiende eeuw gedomineerd door het lokalisatievraagstuk (Tizard, 1959). Franz Joseph Gall (1758-1828) verwierp de eeuwenoude opvatting dat we de ziel of de geest moeten zien als een proces van waarnemen, oordelen en opslaan in het geheugen. Voor Gall waren dit metafysische speculaties die ons niets konden vertellen over wat er feitelijk in de natuur te zien was en hoe het dierlijk en menselijk gedrag wordt gestuurd. Hij koos voor een compleet andere set van vermogens en veronderstelde dat die vermogens geen abstracte eigenschappen van een ziel zijn, maar in de hersenen gerepresenteerd zijn in de vorm van organen die elk een deel van de cerebrale cortex beslaan. Tegenover de lokalisatiegedachte staat de zogeheten holistische benadering die stelt dat alle delen van het brein bij alle geestelijke processen betrokken zijn. De Amerikaanse psycholoog Karl Lashley (1890-1958) is wellicht degene die deze theorie het duidelijkst heeft verkondigd in de vorm van twee wetten: de law of equipotentiality en de law of mass action. Vaak wordt gesteld dat de Franse fysioloog Pierre Flourens de eerste was die een holistische visie beschreef. Daar kan men wel een paar kanttekeningen bij plaatsen.
