Abstract
Bij multidisciplinaire teams voor diagnostiek van spraak- en taalproblemen, zoals binnen audiologische centra (AC) plaatsvindt, wordt steeds vaker de vraag neergelegd of een meertalig kind een taalontwikkelingsstoornis (TOS) heeft of een taalachterstand. Op grond van de actuele wijze van diagnosticeren komen de sterke en zwakke kanten op cognitief gebied aan het licht en wordt een indruk verkregen van wat het kind tot nu toe aan taal heeft verworven. Het is echter moeilijk om een voorspelling te doen over de hardnekkigheid van het taalprobleem en de mogelijke oorzaak van de problemen met het leren van taal. Een veelbelovende mogelijkheid om de diagnostiek te verbeteren is de inzet van dynamische diagnostiek in aanvulling op statische diagnostiek. Het is op dit moment nog onduidelijk in welke vorm deze methode van diagnostiek inzetbaar is bij meertalige kinderen met spraak-/taalproblematiek. Het is noodzakelijk om een theoretisch onderbouwde onderzoeksbatterij te ontwikkelen voor dynamische taaldiagnostiek bij meertalige kinderen. Die kan dan vervolgens empirisch onderzocht worden in de klinische praktijk. In dit artikel komen op basis van literatuuronderzoek de belangrijkste aandachtspunten aan de orde die relevant zijn voor de ontwikkeling van een dergelijke testbatterij.
