De transformatie van kennis voor klimaatadaptatie

Abstract

Wetenschappelijke kennis speelt een cruciale, maar problematische rol in het vaststellen van klimaatrisico’s en dus in klimaatadaptatie. Dat roept de vraag op hoe kennisclaims voor adaptatiebeleid worden gemaakt. In dit artikel staan de productie van gezaghebbende en relevante kennisclaims in de tweede Deltacommissie, regionaal waterbeheer en hitte in steden centraal. Beargumenteerd wordt dat het gangbare vraag-en-aanbodmodel van de wetenschapper die pakketjes toepasbare kennis produceert die de beleidsmaker gebruikt, niet opgaat. De studie laat zien hoe het ‘wicked’ probleem klimaatverandering getemd en hanteerbaar wordt gemaakt in adaptatie. In dat proces transformeert kennis over klimaatverandering. Het artikel biedt een begrippenapparaat om transformatie te analyseren. Transformatie heeft een januskop. Terwijl transformatie klimaatverandering lokale betekenis geeft om concrete adaptieve acties mogelijk te maken, leidt het ook tot blindheden voor klimaatrisico’s. Transformaties worden beïnvloed door de doelen en instituties in beleidsvelden. Om de problemen van blindheid en cognitieve padafhankelijkheid het hoofd te bieden, is meer institutionele verandering nodig dan waar de huidige benadering van kennisco-creatie en meekoppelen voor staat.