Abstract
In De macht van de traditie behandelt Diederik Burgersdijk de manier waarop Constantijn de Grote zijn revolutionaire keizerschap baseerde op dat van de eerste keizer van het Romeinse rijk, Augustus. Diens beschermgod Apollo, de lichtgod, stond model voor veel andere schutsgoden als Aurelianus’ Sol, de oosterse zonnegod, en uiteindelijk ook voor Constantijns eigen Christus, de vredevorst die tijdens Augustus’ regering geboren werd. Constantijns regeerperiode werd beheerst door twee tegengestelde krachten: de aanhang van het traditionele klassieke pantheon en het oprukkende christendom. Constantijn weifelde maar koos uiteindelijk overtuigd voor de god die zijn concurrenten ver zou overvleugelen. Bij de beschrijving van dit historische proces maakt de auteur gebruik van niet eerder voor Nederlands publiek ontsloten bronnen, waaronder de toespraken die heidense redenaars tot de christelijke keizer richtten. Zo ontstaat een helder beeld van de beslissende krachten die het christendom over het heidendom deden zegevieren.
