Abstract
In 2008 publiceerde het Kwaliteitsinstituut van de Gezondheidszorg CBO de richtlijn 'Diagnostiek en behandeling van obesitas'. Volgens deze richtlijn geldt bij volwassenen de diagnose obesitas bij een BMI (body mass index) >=30 kg/m2 (aangevuld met een beoordeling van de buikomvang). De in de richtlijn aanbevolen behandeling bestaat uit het verminderen van de energie-inname en het verhogen van de lichamelijke activiteit (en eventuele toevoeging op maat van psychologische interventies ter ondersteuning van gedragsverandering) (p 19 en p20). De aanbevolen behandeling in de richtlijn is gebaseerd op evidence uit twee meta-analyses (Anderson et al, 2001; Avenell et al, 2004). Volgens deze meta-analyses zou een energiebeperkt dieet (600 kilocalorieën minder dan gebruikelijk) resulteren in een gewichtsdaling van circa 5 (-3.5 tot 7) kg na een jaar, waarvan na vier tot vijf jaar een gewichtsdaling van 3,5 kg behouden zou blijven. Vreemd genoeg zijn in de richtlijn niet de uitkomsten verwerkt van een meta-analyse uit 2007 in The American Psychologist die tot een geheel andere conclusie kwam, namelijk Diets are not the answer (Mann et al., (2007). In deze meta-analyse kwam naar voren dat het percentage deelnemers dat op de lange termijn een deel van het gewichtsverlies wist vast te houden slechts klein was en dat bijna de helft van de deelnemers na vier jaar zelfs zwaarder was dan vóór het dieet. Wie heeft er gelijk?
