Abstract
In deze bijdrage wordt de receptie van het keizerschap van Augustus in de tweede tot en met de vierde eeuw, van Trajanus tot Theodosius, behandeld. De negatieve perceptie zoals geventileerd door Plinius in zijn panegyricus op Trajanus en Tacitus in zijn Annales deden afbreuk aan het prestige van Augustus in later tijd, terwijl hij geëerd bleef worden als stichter en naamgever van het principaat, met een bescheiden bijrol voor zijn adoptiefvader Caesar. In de vierde eeuw werden zowel Augustus als Trajanus als exempla – voorbeelden tot navolging – gezien, waarbij in de tijd van Constantijn deze keizers vooral als voorbeelden ter overtreffing werden opgevoerd. In de latere vierde eeuw wordt Augustus bovenal in antiquarische zin als belangrijke figuur uit de begintijd van het keizerschap gezien. Terwijl de persoon van Augustus gaandeweg op de achtergrond is geraakt, viel er aan de fundamentele veranderingen die hij in de Romeinse staatsinrichting doorvoerde niet te ontkomen.
