Abstract
Vanuit cognitief-neuropsychiatrische hoek is er de laatste jaren veel belangstelling voor hallucinaties, wanen en confabulaties. Deze verschijnselen worden traditioneel gerelateerd aan respectievelijk een verstoorde waarneming, een verstoord denkproces en een verstoord geheugen, maar tegenwoordig probeert men ze vaak te verklaren vanuit een informatieverwerkingsmodel, waarbij er veel aandacht is voor een specifiek proces dat een rol speelt bij het ophalen van herinneringen in het geheugen: de monitor. Deze moet controleren of het opgehaalde geheugenspoor ook inderdaad het gezochte spoor is. De discussies over dergelijke cognitieve verklaringen hebben ertoe geleid dat de grenzen tussen de verschijnselen hallucinatie, waan en confabulatie vervagen. In dit artikel beschrijf ik deze ontwikkeling in de theorievorming en beschrijf ik theorieën die expliciet proberen om deze verschijnselen in samenhang met elkaar te verklaren.
